Στη δυτική ακτή, περίπου 3,5 με 5,5 στάδια του μιλίου ΒΒΔ. του Άκρου Σφυρί βρίσκεται ο όρμος Ψερίμου στο μυχό του οποίου υφίσταται το ομώνυμο χωριό. Περίπου 2 μίλια βορειότερα του όρμου Ψερίμου είναι το βορειοδυτικό άκρο της νήσου που λέγεται Άκρα Κοράκι (ή Ακρωτήριο Κοράκι), από το οποίο σε απόσταση 6 στάδια νοτιοδυτικά βρίσκεται η βραχονησίδα Πλάτη ή Πλατύ.
Διοικητικά η νήσος Ψέριμος ανήκει στον δήμο Καλύμνου.Ο δίαυλος μεταξύ Ψερίμου και Κω ονομάζεται δίαυλος Ψερίμου, ή δίαυλος Κάπαρη, και έχει εύρος περίπου 1,7 μίλια. Ο δίαυλος χρήζει ιδιαίτερης προσοχής λόγω των υφισταμένων σκοπέλων που φέρουν το όνομα Ερινύες σε απόσταση ένα μίλι δυτικά από την άκρα Ρούσα της Ψερίμου, καθώς επίσης και στο μέσον του διαύλου όπου υφίσταται κίνδυνος από αβαθή περίπου 2,5 μ. σε απόσταση 0,6 μιλίου από ακτή.
Περπατώντας από 10' μέχρι το πολύ 1 ώρα, μπορείτε να φτάσετε σε κάποια από τις πανέμορφες παραλίες τους νησιού, αμμουδιές στην πλειονότητά τους, και ιδανικές για απομόνωση όταν δεν έχουν αλωθεί από πλήθη επισκεπτών. Αφού απολαύσετε την αμμουδιά στα Αυλάκια με τα γύρω μαγαζιά, μπορείτε να ακολουθήετε τις οδηγίες του χάρτη που θα βρείτε εκεί για να φτάσετε μέχρι τα ΤΡΕΒΑΘΙΑ, τη ΡΟΥΣΣΑ, το ΒΑΘΥ ή τον ΤΑΦΟ όπου παλαιότερα κατασκεύαζαν κεραμικά, ενώ αξίζει να αναζητήσετε και τα ΜΑΡΑΘΩΝΤΑ, την ΚΟΡΑΚΙΑ ή τη ΓΛΙΣΤΡΑ όλες τους μικρές οάσεις που συνδυάζουν αμμουδιά και βράχο.
Η κύρια ασχολία των κατοίκων της Ψερίμου είναι η κτηνοτροφία. Ακτοπλοϊκή σύνδεση υπάρχει τόσο με το νησί της Καλύμνου όσο και με την Κω, η απόσταση από τον λιμένα της οποίας είναι 7,3 ναυτικά μίλια.
Στην Ψέριμο υπάρχει δημοτική κατασκήνωση 5 στρεμμάτων, που φιλοξενεί εκεί ομάδες Προσκόπων από όλη την Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ λειτουργεί και δημοτικό σχολείο.
Ιστορία
Η νήσος περιλαμβανόταν στις «νήσους τε Καλύδνας» που μνημονεύονται στον ΄΄Νεών Κατάλογο΄΄ του Ομήρου μαζί με τις υπόλοιπες νησίδες στην περιφέρεια της Καλύμνου. Η νησίδα αναφέρεται από τον Πλίνιο (Naturalis Historia V 36,134) ως Pserema ανάμεσα στα νησιά του Κεραμεικού κόλπου. Η ονομασία Ψήριμος, διασώθηκε στη χαμένη σήμερα επιγραφή που είδε το 1888 ο W.R. Paton στην εκκλησία του χωριού του νησιού: « εν κάποις εν Ψηρίμω... ». Στην επιγραφή αναφέρονται μεταξύ άλλων άρχοντες της Κω (μονάρχοι, γερηφόρος, πρήγιστος και ιεροποιοί),γεγονός που δείχνει την εξάρτηση της νησίδος από την Κω στον 3ο αι.μ.Χ., όπου χρονολογείται η επιγραφή.
Πρώτοι κάτοικοι του νησιού θεωρούνται οι Κάρες. Στους Ιστορικούς Χρόνους εγκαταστάθηκαν Δωριείς από την Αργολίδα. Ο Όμηρος ονόμαζε την Κάλυμνο μαζί με τη Νίσυρο, την Κάρπαθο, την Κάσο και την Κω «Καλύνδες». Στις αρχές του 5ου αι. π.Χ. κατακτήθηκε από τη βασίλισσα της Αλικαρνασσού Αρτεμισία -σύμμαχο των Περσών- αλλά ύστερα από τους Περσικούς Πολέμους προσχώρησε στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Η τύχη της στην αρχαιότητα ταυτίστηκε συχνά με την ιστορία της Κω, με την οποία συγκροτήθηκε σε δήμο πριν από το τέλος του 3ου αι. π.Χ. Στους Μεσαιωνικούς Χρόνους γνώρισε διαδοχικά την κυριαρχία των Γενοβέζων, των Ιπποτών του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη (1306) και των Τούρκων από το 1522. Το 1912 άρχισε η ιταλική κατοχή που κράτησε μέχρι το 1945. Στη διάρκειά της οι Καλυμνιώτες αντιστάθηκαν στην προσπάθεια των Ιταλών να απαγορεύσουν τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία. Στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι κάτοικοι βρήκαν καταφύγιο στη Μικρά Ασία. Το νησί ενσωματώθηκε στην Ελλάδα το 1948.